De avond voordat onze jungle tour zou vertrekken kwamen we een Engels meisje tegen, Kay, die ook geinteresseerd was in de tour die wij zouden gaan doen. Zij vroeg uiteindelijk of ze mee mocht en dat was voor ons uiteraard geen probleem omdat we anders toch maar met z´n tweeen zouden zijn. Wij namen aan dat Gabriel, de eigenaar van de tourmaatschappij, geen nee zou zeggen tegen deze extra inkomsten.

De volgende ochtend, op 13 april, werden we wakker met bakken regen en helaas zou dat voorlopig niet meer ophouden. Er zat niets anders op dan met z´n drieen door de regen naar het kantoor van Las Grutas de Gabriel te gaan, waar de tour zou vertrekken. We trokken dus weer eens onze poncho aan en gingen op weg. Rond 9.00 uur kwamen we op het kantoor aan en toen bleek er nog iemand mee te gaan, Jean-Pierre, een Duitser. Zo waren we dus toch nog met een klein groepje. We maakten vlug kennis met Javier de gids, Rolando het hulpje en Flash de hond (die mee zou gaan om ons te waarschuwen voor slangen en ander gevaar). Eerst reden we met een taxi, nog steeds in de regen, naar het beginpunt van de tour, ergens aan het eind van een verlaten grindweg. De taxi kon niet verder meer rijden omdat we een woeste rivier tegenkwamen. Wij vroegen ons af hoe we daar in godsnaam doorheen zouden moeten. Die vraag werd snel beantwoord: trek je zwemkleding aan, we gaan zwemmen! Dus wij de warme taxi uit en in de regen ons omkleden. Er stond nogal een sterke stroming in de rivier en dus moesten wij geholpen worden om de overkant te bereiken zonder weg te spoelen. Een onverwacht begin van de tour... Na een hoop gedoe waren wij samen met onze spullen, al het eten en ons drinkwater veilig aan de overkant aangekomen. Omdat het nog steeds regende konden we ons niet omkleden en dus liepen we in onze zwemkleding, poncho en regenlaarzen verder, de jungle in. Tijdens onze tour zouden we door het primaire regenwoud van Ecuador lopen, wat deel uitmaakt van het Amazonebassin en nog geheel onontwikkeld is. Na ongeveer een uur lopen, inclusief enkele malen stoppen voor wat informatie over de jungle, kwamen we in een klein dorpje aan waar 7 families woonden. Daar konden we schuilen, aan het vuur zitten en kregen we later ook onze lunch geserveerd. Onderwijl werden we vermaakt door de kinderen en honden die er woonden. Het bleef echter regenen en dus had het vooralsnog geen zin om een lange broek aan te trekken, maar we konden in elk geval weer een T-shirt aan. Na de lunch vertrokken we dieper de jungle in en moesten gedurende de rest van de middag een groot aantal kleinere en grotere rivieren oversteken. In sommige gevallen stond het water tot aan je knieen en moest je je goed vasthouden om niet meegesleurd te worden. Het was eigenlijk de bedoeling om ´s middags te zwemmen en onder een waterval te douchen, maar het pad erheen was voor 90% geblokkeerd door een aardverschuiving. Terwijl we daar stonden zagen we continu stenen en aarde naar beneden vallen. Het leek ons redelijk gevaarlijk dit pad te nemen richting de waterval en dus zijn we doorgelopen. Gedurende de gehele wandeling kregen we van Javier uitleg over de jungle en met name de planten en dieren die er leven. Helaas wel in het Spaans aangezien hij nauwelijks Engels sprak. Gelukkig konden onze twee mede-reizigers het verhaal voor ons vertalen zodat ook wij er nog iets van opstaken. Omdat het de hele dag al regende werden alle paden enorm modderig en daardoor spekglad. Dit maakte de beklimming en met name de afdaling van de heuvels in de jungle er niet bepaald gemakkelijker op. Talloze malen zijn we bijna of helemaal uitgegleden, gelukkig zonder grote gevolgen. Uiteindelijk kwamen we rond 16.00 uur aan bij ons kamp waar we beide nachten zouden doorbrengen. Het kamp bestond uit 4 houten gebouwen, zogenaamde Cabañas, die elk onderverdeeld waren in enkele slaapkamers. Er werden matrassen op de grond gelegd en iedereen kreeg een deken. Midden in het kamp was een overkapping gebouwd waaronder gekookt, gegeten en gezeten kon worden. Verder was er nog een klein toiletgebouwtje. Al met al comfortabel. Voor het avondeten werden de mannen geacht te helpen met het zoeken en opgraven van Yuka´s, een soort aardappel die veel voorkomt in Ecuador. De dames mochten die vervolgens schillen en toen werden ze in de maaltijdsoep verwerkt. De rest van de avond een beetje gebabbeld en vroeg naar bed gegaan. Gelukkig hoefden we ´s nachts niet naar het toilet, want dan zou je tarantula´s en slangen tegen kunnen komen, was ons verteld.

De volgende ochtend stonden we om 8.00 uur op en kregen we een uitgebreid ontbijt met vers fruit, roerei, gefrituurde bakbananen, brood en thee. Er stond een lange wandeling op het programma die dag. We startten om 9.30 uur, vandaag gelukkig zonder regen. We konden dus wat meer van de omgeving genieten. Wel moesten we erg veel klimmen en steil afdalen, soms op paden waarvan je denkt: waar moet ik mijn voeten zetten, en waar kan ik me aan vasthouden? Met handen en voeten samen bleek de beste oplossing. We kwamen wederom veel planten tegen die als medicijn gebruikt konden worden, mooi gekleurde vlinders en grappige duizendpoten. Ook mochten we als Tarzan aan lianen slingeren, en water drinken uit bamboebomen door met een groot kapmes een gat in de stam te hakken. Toen we een diepe afgrond bereikten met een waterpoel beneden, en we achterstevoren over een omgevallen boom naar beneden moesten glijden, was de grens voor Yvonne bereikt. NO WAY!!! Gelukkig was er een omweg waardoor we dit konden vermijden. Om 16.00 uur kwamen we bij de cabañas aan, moe en hongerig. We hadden sinds die ochtend niets gegeten en ook ons drinkwater was op. We aten wat rijst met groenten en kookten water om dit als drinkwater te gebruiken. Beneden bij de cabañas was een riviertje waar we heerlijk konden ´douchen´ na al dat gezweet. ´s Avonds lekker ontspannen totdat het om een uur of 19.30 keihard begon te regenen. We hebben nog nooit een dergelijke regenbui meegemaakt, we konden elkaar niet meer verstaan terwijl we op nog geen meter afstand van elkaar zaten. Ook onweerde het en waaide het zo hard dat we af en toe de cabaña heen en weer voelden gaan. Het grootste deel van de nacht bleef het zo hard regenen, maar we konden droog slapen. We bedachten wel dat we de volgende dag hetzelfde pad terug moesten nemen als de eerste dag, en dat de rivieren er vast niet beter begaanbaar door waren geworden...

De laatste dag van de tour startten wij zonder ontbijt, dat zouden we terug in Tena krijgen. In ongeveer een uur liepen we terug naar het beginpunt van de tour waar een taxi op ons zou wachten. Onderweg bleek het mee te vallen met de rivieren, de meeste waren zelfs droger dan de eerste dag. De jungle kan blijkbaar veel regenwater in een paar uur verwerken. Aangekomen bij de taxi gingen wij terug naar Tena waar we onze spullen pakten voor de middagactiviteit: tubing. Deze keer ging Gabriel zelf met ons mee. We reden met een taxi naar een brug over Rio Anzur, een paar kilometer bij Tena vandaan. Daar sprongen we op onze tubes (grote binnenbanden) en peddelden naar de overkant. Door de stroming was daar nog best wat kracht voor nodig. Aan de overkant ging Gabriel wat kleine visjes vangen, die we als aas voor de grotere vissen konden gebruiken. Daarna lekker een stuk over de rivier gedreven terwijl de zon heerlijk scheen. Onderweg stopten we nog bij een plek waar we een familie bezochten en cacao-vruchten aten, om vervolgens de pitten te drogen. Na twee weken in de zon kun je deze pellen en er chocolade van maken. Ook gingen we goud zoeken bij de rivier, er schijnt heel wat aanwezig te zijn. En inderdaad: bij elke poging vond Gabriel een paar kleine korreltjes goud. Hierna gingen we weer verder tuben. Op de plek waar Rio Anzur samenkomt met Rio Napo is de stroming extra sterk (en het water extra koud!) en juist daar zouden we aan land gaan om te lunchen. We moesten ons aan overhangende bomen vastgrijpen om niet veel verder met de stroming meegesleurd te worden. Tom viel van zijn tube en kon met moeite naar de kant zwemmen. Wat schrammetjes later zaten wij droog op een grote rots te genieten van onze vis en yuka´s. Gabriel had nog een lijn uitgezet om een grote catfish te kunnen vangen en hij dacht dat hij beet had, totdat we zagen dat het een grote stronk was. Jammer! We hebben foto´s gezien van enorme vissen die hij daar gevangen heeft, soms bijna zo groot als hijzelf. Toen was het nog een half uurtje met de rivier meevaren en stoppen bij een brug waar we weer opgehaald zouden worden. Eenmaal terug in Tena zat het avontuur erop en konden we terug naar het hostel om te douchen. Heerlijk! ´s Avonds nog met Kay uit eten geweest (Jean-Pierre was die ochtend al naar Quito gereisd).

Vandaag nog bijkomen in Tena en morgen gaan we richting Baños, kijken wat daar te beleven is.