Op 30 maart was de laatste dag voordat onze tour vertrok. De dag hebben we besteed aan het rondlopen in Cusco en een bezoek aan het Inka museum. Dat bleek een vrij groot museum te zijn met allerlei voorwerpen uit de Inka tijd, van keramiek, kleding, schedels (!) tot zelfgebouwde maquettes om te laten zien hoe de Inca´s leefden. Verder nog wat laatste dingetjes voor de tour gekocht. De hele dag vonden wij het al bijzonder druk op straat, die dag bleek de beschermheilige van de stad herdacht te worden door middel van een processie door de stad. Wij besloten net als vele anderen langs de straat van het grootste plein, Plaza de Armas,te gaan staan. We konden ons daar vermaken met het kijken naar mensen, maar het duurde wel heel erg lang en het werd steeds kouder dus besloten we de processie toch maar over te slaan en terug te gaan naar het hostel. Die avond om 19.00 uur hadden we een introductiesessie van onze tour. Daar ontmoetten we onze mede wandelaars en de gids. We bleken met een groep van 10 mensen te zijn, 3 Australiers, 1 Japanner, 2 Amerikanen, 1 Brit en 1 Zuid-Afrikaan. Een gemengde groep dus. Na een uitleg van 30 minuten over wat er zou gaan gebeuren konden we weer naar het hostel en vroeg naar bed, want we moesten om 5.00 uur verzamelen.

De volgende dag heel vroeg opgestaan en samen met onze Japanse reisgenoot, die bleek namelijk ook in ons hostel te zitten, naar de verzamelplaats gelopen. De meeste bagage konden we gelukkig in het hostel achterlaten, we hoefden alleen de spullen die we voor de tour nodig hadden mee te nemen. Op de verzamelplaats stond een bus klaar en na een aantal minuten vertrokken we op weg naar Calca. 2 uur later kwamen we in Calca aan voor het ontbijt en hadden we nog een laatste kans om wat op de markt te kopen. Wij besloten een houten wandelstok te kopen, omdat de gids aangegeven had dat deze heel erg handig zou zijn. Dit bleek een goede investering te zijn. Na ons ontbijt vertrokken we weer voor een laatste stuk in de bus naar Quishuarani, waar onze wandeling dan echt zou beginnen. Daar aangekomen stonden de paarden en porters als klaar om onze spullen in ontvangst te nemen en op de paarden te laden. Onderweg naar Quishuarani regende het bijna onophoudelijk, maar bij ons vertrek was het gelukkig droog. Om 10.30 uur gingen we op weg en na ongeveer 5 minuten lopen begon het al te regenen. Balen. Het zou de rest van de dag bijna onophoudelijk blijven regenen waardoor we al direct onze poncho´s nodig hadden en we bovendien bijna niets van de omgeving konden zien. Na 3 uur lopen door een mooi gebied, maar wel in de regen, kwamen we bij onze eerste pas van de tour aan, de 4.400 meter hoge Hualcacasa pass. De tocht erheen was vrij steil en we moesten regelmatig pauze nemen omdat ons lichaam erg aan de hoogte moest wennen. Het uitzicht bovenop was echter prachtig en onderweg kwamen we allerlei locals tegen waar we soms een praatje mee maakten en die we soms coca-bladeren aanboden. Na de pas een afdaling van 30 minuten en toen een heerlijke lunch in onze lunchtent. Behalve de paarden en de porters die met de paarden meelopen waren er ook nog 3 koks aanwezig plus een coordinator die er gezamenlijk voor zorgden dat de lunchtent en de kooktent klaarstonden als wij aankwamen en die ook weer afbraken. ´s Avonds deden zij hetzelfde voor het diner en de tenten waar wij in moesten slapen. Erg luxe. Na de lunch hadden we nog 3 uur lopen voor de boeg, waarvan 2 uur omhoog, ook dit was weer erg vermoeiend, met name omdat we er al zo´n lange dag op hadden zitten. Die middag liepen we over onze tweede pas, de 4.200 meter hoge Qolqecasa pass. Rond half zes kwamen we eindelijk bij onze campsite voor de eerste nacht aan, nog steeds in de regen. Inmiddels was, ondanks de poncho´s, bijna alles nat en modderig geworden , dus we waren blij dat de dag erop zat. We kregen een tent toegewezen en konden ons lekker omkleden. De camping was een veldje in een dorpje, een long drop toilet, geen elektriciteit en geen stromend water behalve de plaatselijke rivier. Die avond gelijk na het diner gaan slapen want we waren uitgeput, bovendien moesten we weer om 5.00 uur opstaan de volgende dag. Gelukkig hadden we een extra dikke slaapzak gehuurd, want het is bitterkoud ´s nachts tot wel -5 graden!

De tweede dag van de tour was tevens de langste dag met in totaal 9 uur lopen. Na het ontbijt werden we nog eens officieel voorgesteld aan het team, waarna we om 8.00 uur vertrokken. Dag twee zou de zwaarste dag worden. De dag begon gelukkig droog en met een 2 uur durende afdaling Chaqchapata. Vervolgens 3 uur afwisselend vlak, steil en geleidelijk stijgend doorgelopen naar Champacocha, waar we om 13.00 konden lunchen. Helaas was het in de loop van de ochtend weer gaan regenen, maar gelukkig zou dat niet hele middag duren. Onderweg kwamen we talloze rivieren en stromen tegen die enorm veel water bevatten door de regenval in de bergen. Elk van deze stromen moesten we over zonder natte voeten te krijgen. Soms was er een ´brug´ van stenen of gras gemaakt, soms moesten we zelf onze weg vinden en soms konden we van steen tot steen springen om zo de overkant te bereiken. Dat was af en toe redelijk uitdagend, maar wel leuk. Onderweg weer een hoop locals tegengekomen, maar deze keer ook kuddes Lama´s en Alpaca´s met af en toe een ezel ertussen. Na de lunch stond de zwaartse klim op het programma naar de 4.640 meter hoge Auroracasa pas. De hele klim duurde 2,5 uur en was heel erg zwaar. De voortgang was traag door de hoogte, maar gelukkig was de regen gestopt. Op het hoogste punt foto´s gemaakt en toen een steile afdaling van 30 minuten naar Laguna Auroraycocha en vervolgens een geleidelijke afdaling naar onze campsite, waar we pas om 18.00 uur aankwamen terwijl het al schemerde. Het was een erg zware dag. Die avond lekker gegeten en veel lol gehad met de rest van de groep die allemaal leuke en aardige mensen bleken te zijn.

De derde dag begon om 5.30 uur op en vertrokken we voor de laatste uren wandelen om 8.00 uur. Eerst liepen we langs een klein huisje waar een vrouw van 72 jaar woonde en waar we binnen mochten kijken om te zien hoe de mensen in dat gebied leven. Het huisje het best als middeleeuws te omschrijven, alhoewel ze sinds 1 jaar elektriciteit hebben. Er is maar een ruimte van 3 bij 3 meter waar alles gebeurde. Er stond een bed tegen de achterwand, er was een vuur om te koken en er was opslag voor van alles en nog wat. Ook liepen er een aantal cavia´s rond die tijdens speciale gelegenheden opgegeten worden. Echt ongelooflijk om te zien hoe die mensen anno 2010 leven, niet te vergelijken met wat wij gewend zijn. Als dank gaven we de vrouw wat geld en coca-bladeren en vertrokken we weer. De dag zou bestaan uit een hele lange afdaling van 5 uur over een met rotsen bezaaide weg. Dat was af en toe wel zwaar voor je voeten, scheenbenen en enkels. Onderweg nog een kolkende rivier overgestoken, heel veel modder gezien maar het weer was heel erg goed. Voor het eerst hadden we een hoop zon en konden we onze jas en trui uitdoen en bovendien uitgebreid van de omgeving genieten. Na 4,5 uur lopen kwamen we aan in het dorpje waar het wandelgedeelte van de tour eindigde, maar eerst stapten we nog binnen bij een vrouw die zelfgemaakte maisdrank dat Chicha heet maakt. De gids vertelde ons het een en ander over de bereiding en daarna konden we dit zure drankje proberen. Best wel lekker. Ook hier zaten weer een hoop cavia´s binnen. Daarna in een huis van iemand geluncht en afscheid genomen van de porters en de paarden. Daarna de bus ingestapt opweg naar Ollantaytambo. Daar kregen we een korte rondleiding van onze gids en gingen we nog bij zijn moeder op bezoek, het was namelijk zijn geboortedorp. Vervolgens een paar uur vrij om wat rond te lopen en toen met de bus door naar het treinstation gereden. Normalitair zou de trein vanaf Ollantaytambo vertrekken maar vanwege de modderstromen afgelopen januari kon dat niet. Om 3.30 uur ging onze trein opweg naar Aguas Calientes, ook wel Machu Picchu town geheten. Onderweg langs een kolkende rivier gereden en zagen we weggeslagen treinsporen en huizen. Aangekomen in Aguas Calientes naar ons hostel gelopen. Die nacht hadden we een kamer met een echt bed en een warme douche. Heerlijke na twee dagen zonder voorzieningen en heel veel modder.

3 april was de grote dag, we gingen naar Machu Picchu. Om 5.00 uur opgestaan en om 6.00 uur met de bus vertrokken naar de ingang van Machu Picchu. Het was nog erg bewolkt, maar vanaf een uur of 7.30 zou deze optrekken en de zon tevoorschijn komen. Eerst kregen we een tour van 3 uur van onze eigen gids langs alle belangrijke plekken van de verloren Inca stad. Om 9.00 uur afscheid genomen van onze gids en hadden we tot 14.00 uur de tijd om zelf rond te lopen of weer terug te gaan naar Aguas Calientes. Wij hebben nog tot 11.30 uur van het waanzinnige uitzicht genoten (zie foto´s) en heel veel foto´s gemaakt. Het is net zoals je altijd op de anzichtkaarten ziet, heel speciaal om er dan ineens zelf te zijn. Met name ook de ongelooflijk mooie voegloze muren zijn zeer bijzonder. Het was dus een zeer mooie bestemming en zeker de moeite waard. Na Machu Picchu terug naar Aguas Calientes om over de markt te lopen en te lunchen in ons hostel. Hierna vertrok onze trein terug naar waar we vandaan kwamen. Bij het treinstation stonden busjes klaar om ons naar Cuzco terug te brengen, alwaar we om 19.30 uur aankwamen. We spraken met de rest van de groep af om om 21.00 uur ergens te gaan eten. Het eten was fantastisch en daarna zijn we gaan dansen in Mythology, een plaatselijke club. Heel erg veel lol gehad, dankzij of ondanks de royale tequila-shots.

Onze Lares Trek was dus een zware maar heel erg mooie tocht met een heel erg leuke groep mensen. En Machu Picchu was alles wat we ervan verwacht hadden, uniek. Morgen vertrekken we naar Lima, waar we 2 nachten blijven om daarna naar Equador te vliegen, onze laatste bestemming...