Die middag nadat we aangekomen waren in Uyuni niet veel meer gedaan behalve dat we buskaartjes gekocht hebben naar La Paz voor twee dagen later. Verder ontspannen op de kamer, geinternet etc.

De volgende dag Uyuni verkend, maar dat bleek zoals verwacht niet heel dynamisch te zijn. Het enige museum bleek dicht te zijn en de markt was ook zo bekeken. Helaas voelde Yvonne zich niet zo goed en dus ging Tom naar de apotheek om te kijken of ze iets hadden om Yvonne te helpen. Helaas spraken de mensen in de apotheek alleen Spaans... Met behulp van Google Translate kon Tom zijn vraag in het Spaans laten vertalen, uitprinten en bij de apotheek laten lezen. Ze begrepen het direct en binnen 2 minuten stond Tom buiten met 2 strips pillen en een rekening van 3 euro (dat is nog eens wat anders dan in Nederland). De rest van de dag in de zon gezeten, wederom geinternet en verder lekker gelezen op bed.

Op 23 maart zouden we om 20.00 uur met de nachtbus naar La Paz vertrekken, die er 11 uur over zou doen. Omdat we rond 12.00 uur uit moesten checken en we heel Uyuni allang bekeken hadden restte ons niets anders dan wat inkopen voor de busreis te doen en te wachten, gelukkig was het weer goed. Om een uur of 19.00 gingen we alvast naar het busstation. Maar een busstation in Bolivia ziet er soms anders uit dan je zou verwachten. Het is eigenlijk een doodnormale straat waaraan kantoortjes van de verschillende busmaatschappijen gevestigd zijn. De bussen stoppen voor de deur van hun maatschappij, gewoon op straat dus, en daar stap je in. Om 19.30 uur kwam onze bus en we vertrokken even na achten. Gelukkig hadden we redelijk wat beenruimte en konden we zowaar ook nog even slapen, maar niet tijdens de eerste uren van de rit. De weg tussen Uyuni en de dichtstbijzijnde grotere plaats, Oruro, bleek meer dan slecht te zijn. We werden gedurende een paar uur helemaal door elkaar geschud. De weg leek wel te bestaan uit kasseien afgewisseld met verkeersdrempels en gaten. De bus had de grootste moeite om daar doorheen te komen, en dat merk je goed als passagier. Gelukkig werd de weg in de buurt van Oruro al een stuk beter en de reis comfortabeler. Rond 7.00 uur de volgende dag kwamen we aan bij de Terminal de Busses in La Paz. Aangezien onze eigenlijke bestemming Copacabana was, kochtten we gelijk kaartjes voor een bus daarheen die om 8.00 uur zou vertrekken, een goede aansluiting dus. Na een uurtje rijden richting Copacabana vertelde de buschauffeur dat de bus niet meer door kon rijden en we dus uit moesten stappen, er zou een vervangende bus komen. Net zoals in Zuidoost Azie verwachtten wij dat dat wel eens heel lang kon gaan duren, maar bijna direct stond er een andere bus voor ons klaar. Goed geregeld! De nieuwe bus was oud en krakkemikkig, maar werkte goed. Na een tijd gereden te hebben kwamen we bij Lake Titicaca aan en daar bleken we nog een stukje met de pond te moeten om een stuk meer over te kunnen steken. De passagiers werden met kleine plezierbootjes overgevaren en de bus ging op een gemotoriseerde platboot. Aan de overkant weer ingestapt en toen zonder problemen doorgereden naar Copacabana, alwaar we rond het middaguur aankwamen. Copacabana bleek een vrij klein maar wel leuk plaatsje aan het meer te zijn. De eerste nacht brachten we door in een hele kleine kamer waarin een smal bed stond voorzien van een matras waavan je de veren kon voelen als je ging liggen, en een tot een badkamer verbouwde kast met een elektrische douche die bijna boven de toiletpot en direct naast de wastafel hing. Maar goed, het kostte dan ook maar 5 euro per nacht. De rest van de dag ontspannen.

Onze eerste hele dag in Copacabana eerst maar op zoek gegaan naar een andere slaapplaats, want het matras en de badkamer waren echt onvoldoende om nog twee nachten in te moeten slapen. Vrij snel vonden we een betere accommodatie in Residencial Aransaya. Onze kamer en het bed waren veel beter en ook de gedeelde badkamers zagen er netjes uit, bovendien was de prijs hetzelfde. Daarna hebben we kaartjes voor een dagtocht op het nabijgelegen Isla del Sol geboekt en ook buskaartjes voor een rit naar Puno (aan de Peruaanse kant van Lake Titicaca) voor de dag erna. Vervolgens was het tijd het stadje te ontdekken en stuitten we direct voor de plaatselijke kathedraal op een merkwaardig ritueel: Benediciones de Movilidades, ofterwijl het zegenen van automobielen (zie foto). Er stonden deze middag twee auto´s en een truck in een rij, helemaal schoon en versierd met alle deuren open. Een plaatselijke geestelijke liep de auto´s een voor een langs en zegende ze met een gebed en met gesprenkeld wijwater (met gebruikmaking van de welbekende pleeborstel). Grappig om te zien. De kathedraal zelf is best groot en het koor is erg groot en indrukwekkend, veel mooier dan je van een plaatsje als Copacabana zou verwachten. Na ons bezoek aan de kathedraal besloten we Cerro Calvario te beklimmen, een heuvel direc t aan de rand van het centrum. Het pad naar de top bleek door vele gelovigen en pelgrims gebruikt te worden, want elke 50 meter stond een kruis opgesteld en op de top was zelfs een altaar en nog veel meer kruizen en mariabeelden te zien. Omdat de weg nogal steil omhoog liep moesten wij om de 10 meter stoppen om op adem te komen. De top lag op 3.966 meter en bood een fanastisch uitzicht over het meer en de stad (zie foto).

De volgende dag vertrokken wij om 8.30 uur met de boot naar Isla del Sol. We deden er ruim 2 uur over om in de noordpunt (Cha´llapampa) van het eiland aan te komen, in niet al te comfortabele zitplaatsen. Daar aangekomen werden wij door een spaanssprekende gids meegenomen om dit deel van het eiland te verkennen. Na het weinig fantasievolle museo del Oro (maar waar was het goud?) liepen we naar Piedra Sagrada, waar nog 1 steen van een kerk over was en waar in het verleden heel veel met ceramiek gemaakt werd. We liepen verder over een bochtige weg en kwamen na een tijdje aan bij de Inca trappen naar de zon. Onderweg stopten we een paar keer om wat over de historie van deze plekken te horen en kwamen we aan bij de belangrijkste Inca ruines van het eiland: Chincana. Dit is de plek van de heilige rots waar de Inca creatie legende begon. Op deze plek maakte de bebaarde God Viracocha en de eerste inca´s, Manco Capac en zijn zus/vrouw Mama Huaca, hun opwachting. Uit een nabijgelegen rots creeerde Viracocha de zon (zie foto). De tour was afgelopen en we moesten terug naar de boot om naar het zuidelijke deel van het eiland te gaan. Na een half uurtje varen kwamen bij Japapi aan, waar we geluncht hebben met een prachtig uitzicht. We besloten niet de steile trappen(Escalera del Inca) te beklimmen, maar te genieten van de zon op het terras. Na een uurtje gingen we met de boot naar de Islas Flotas, een drijvend dorp geheel gemaakt van riet. Nou ja, dorp... Bij aankomst bleek het een op piepschuimblokken drijvend eilandje van 10 bij 10 meter te zijn. Niet echt spannend dus. Toen was het alweer tijd om terug te gaan naar Copacabana, alwaar we om 17.30 uur aankwamen.

Op 27 maart vertrokken we om 9.00 uur met de bus richting Puno. Na een kwartier waren we al bij de grens, waar het bekende riedeltje van exitstempel en entrystempel voor Peru (na het invullen van de gebruikelijke formulieren) plaatsvond. Daarna was het nog 3,5 uur rijden (in Peru is het een uur vroeger)naar Puno, wat voor ons een goede tussenstop was op de reis naar Cuzco. In Puno aangekomen gelijk een buskaartje geregeld voor Cuzco voor de volgende dag, en een taxi genomen naar hostel Inka´s Rest. Dat hostel bleek een erg enthousiaste eigenaar te hebben die ons smakelijk over het hostel vertelde en ons tips gaf over de beste restaurants in de stad. Dat advies hebben we zowel ´s middags als ´s avonds opgevolgd met als gevolg dat we twee keer heerlijk hebben gegeten. Puno zelf stelt niet zoveel voor, dus ´s middags een dvd´tje gekeken in de tv-kamer in het hostel. Voor het eerst sinds dagen hadden we ook weer eens snel internet dus konden we onze foto´s uploaden.

De busreis naar Cuzco van de volgende dag zou ongeveer 7 uur duren. We vertrokken om 9.00 uur. We hadden hele goedkope kaartjes weten te vinden, maar dat merkte je dan ook aan de beenruimte en het ontbreken van airco. Ook stopte de bus zoals we wel vaker meemaken werkelijk in elk gehucht onderweg, waardoor we het gevoel hadden dat de reis veel langer duurde. Maar om 16.30 uur kwamen we dan aan bij het busstation in Cuzco. Cuzco blijkt een stuk groter te zijn dan we hadden gedacht. Er wonen meer dan 200.000 mensen en de afstanden zijn dus wat groter dan in de kleine dorpjes. We namen een taxi naar ons hostel WalkOn Inn, waar we een vrolijke kamer toegewezen kregen. ´s Avonds lekker gegeten met uizicht op het belangrijkste plein: Plaza de Armas. De pleinen en straten zijn hier een stuk breder en groter en het percentage toeristen wat hier rondloopt aanmerkelijk hoger dan we gewend zijn.

De volgende dag was het tijd om onze Lares Trek (alternatieve tour voor de Inca Trail) te betalen bij het kantoor van SAS Peru. We hoorden dat Machu Picchu vanaf 1 april weer bereikbaar is. Door de modderstromen in januari is het 2 maanden dichtgeweest. Wij zullen op 3 april Machu Picchu bereiken dus we hebben geluk! Het betalen veroorzaakte nog heel wat chaos. Ze accepteerden alleen US Dollars, die je hier wel uit de ATM´s kan krijgen, maar niet meer dan 200 dollar per keer. Wij hadden bijna 800 dollar nodig, dus gingen wij op zoek naar een bank. Nadat we een tijdje hadden gewacht bij een enorme bank in de hoofdstraat leek het allemaal goed te gaan, maar op het laatste moment bleek dat zij geen Mastercard accepteerden. Wij hadden onze Visa card niet bij ons, dus moesten we op zoek naar een andere bank. Daar stond zo´n enorme rij dat we toch maar gingen pinnen. Gelukkig konden we 4 keer achter elkaar pinnen met hetzelfde pasje en dus konden we SAS betalen. Daarna met veel moeite een redelijk betaalbaar vliegticket van Cuzco naar Lima geboekt (wederom moesten we met cash in US Dollars betalen) voor 5 april. De rest van de dag besteed aan voorbereidende dingen voor onze tour, zoals het kopen van een poncho, waterzuiveringstabletten etc.

Op 31 maart om 5.30 uur vertrekt onze 4-daagse Lares Trek richting Machu Picchu, zie http://www.sastravelperu.com/english/alternativetreks.html, scroll naar beneden naar Lares Trek.