De laatste dag in Christchurch verliep soepel. We gingen eerst de camper inleveren. Toen we bij het adres aankwamen dat op ons contract stond, bleek er niemand aanwezig en zag het er ook niet bepaald uit als een camperdepot. Wij bellen naar Kiwi Campers: blijkt dat ze een jaar geleden verhuisd zijn! Beetje jammer dat ze dat nog niet op de contracten veranderd hebben... Gelukkig was het nieuwe adres dichtbij en we waren ruim op tijd, dus geen problemen. Zonder moeilijkheden ingeleverd. We werden naar het vliegveld gebracht en daar hebben we de soepelste check-in aller tijden gehad. We konden onze boarding pass zelf uitprinten en de bagage was ook zo weg. We kregen zelfs aangeboden om onze boarding pass te veranderen naar plekken met meer beenruimte. De vlucht was kort en prima, we kwamen rond 13.00 uur in Auckland aan. Daar namen we de bus naar ons hotel: Kiwi International Hotel, wat mooier klinkt dan het is. Het is een soort verbouwd hostel, waardoor je nu wel je eigen kamer hebt, maar er nog steeds een behoorlijke backpackerssfeer heerst. Die avond hebben we de film Avatar in 3D in de nabijgelegen IMAX gezien. Was mooi en vermakelijk.

De volgende dag zou onze vlucht naar Santiago pas om 16.40 uur vertrekken dus hadden we nog tijd om de stad te bekijken. Niet dat er veel open was, gezien het feit dat het zondag was. We gingen nog even naar een internetcafé om een hostel in Santiago te boeken, toen ons oog viel op het nieuwsbericht over de aardbeving in Chili. Toch maar even gecheckt of dit effect had op onze vlucht, het getroffen gebied leek een eind van Santiago af te liggen. Maar toen zagen we het: luchthaven Santiago gesloten tot nader order. Op internet stond onze vlucht nog gewoon ingepland dus gingen we maar naar de luchthaven om meer info te krijgen. Daar konden ze ons ook nog niet veel vertellen en moesten we wachten op mensen van LAN. Die kwamen zo´n 1,5 uur later en toen kregen we te horen dat alle vluchten gecancelled waren. Iedereen kon bij de balie zijn naam en telefoonnummer achterlaten, zodat ze konden bellen als er meer bekend was. We kregen nog een a-4 tje mee met een infonummer dat vanaf maandag weer te bereiken was en een mededeling dat LAN niet aansprakelijk gesteld kon worden voor extra kosten. Dat was het dan, wij konden weer terug naar het centrum. Bij de i-site (infobalie) een kamer in het Mercure hotel geboekt voor 1 nacht, hopende dat we dan wel meer zouden weten. De rest van de dag maar een beetje rondgehangen en de website van LAN in de gaten gehouden.

´s Morgens belden wij uiteraard meteen LAN en die vertelden ons dat we nergens van uit konden gaan, in ieder geval vandaag zouden er nog geen vluchten vertrekken. Opnieuw onze naam en hotelgegevens achtergelaten en naar de receptie van het hotel gegaan om een nacht bij te boeken. Helaas was de voordelige prijs vandaag niet meer van toepassing en was het bijna dubbel zo duur om nog een nacht te blijven. Hier hadden we geen zin in, het is tenslotte ook niet zeker of we onze reisverzekering hier op aan kunnen spreken. Dus maar op zoek gegaan naar een ander hotel en uitgecheckt. Op loopafstand was het All Seasons hotel, waar we incheckten en gelijk naar onze kamer konden. We belden naar LAN om onze nieuwe hotelgegevens door te geven, en vroegen ook nog maar even of er nog nieuws was. Jawel, er was net bekend geworden dat er vandaag een vlucht naar Santiago zou gaan. Alleen de mensen die de vlucht de vorige dag gemist hadden (wij dus) mochten hier op. Wat een geluk dat we nog op tijd belden! Omdat we letterlijk 2 minuten op de kamer hadden besteed, konden we ons geld terugkrijgen (we blijven Hollanders) en zijn we, na een ontbijtje in de stad, opnieuw naar de luchthaven vertrokken. Er stond al een behoorlijke rij toen we daar aankwamen dus dat was weer even wachten. Maar toen hadden we dan ook onze boarding passes!Het vliegtuig vertrok aanzienlijk later dan de bedoeling was, maar in ieder geval zag het ernaar uit dat het goed zou komen. Na 9 uur vliegen kwamen wij aan bij het vliegveld van Punta Arenas in Chili. Niet in Santiago dus! (niet dat ze dat erbij hadden gezegd, dat moesten we zelf vragen). Punta Arenas ligt helemaal in het zuiden nabij Kaap Hoorn (3 uur vliegen van Santiago). Daar werden de douane-formaliteiten afgehandeld omdat deze diensten in Santiago plat lagen. Meteen na het ophalenen laten checken van de bagage konden we het ook weer inleveren voor de 2^e vlucht, nu wel naar Santiago. Gelukkig maar, wij dachten dat we een lange busrit voor de boeg zouden hebben... Aangezien bijna niemand van de staff van LAN Engels spreekt en wij nauwelijks een woord Spaans, was de communicatie niet geweldig te noemen. Na een soepele 2^e vlucht kwamen we rond 18.00 uur plaatselijke tijd (15 uur vroeger dan Auckland)aan in Santiago. Daar was het nog een uitdaging erachter te komen wat nu het plan was, aangezien we nog een vlucht naar Bolivia gepland hadden, maar er geen vluchten vanuit Santiago zouden vertrekken. Onze bagage was buiten naast het vliegtuig neergelegd, dus dat hebben w e opgehaald en toen maar aan het grondpersoneel gevraagd wat we moesten doen. Er waren heel veel mensen met een aansluitende vlucht dus het was een drukte van belang. Onze naam en vluchtnummer werd op een afgescheurd agenda-blaadje opgeschreven en toen werden we naar een klaarstaande bus gedirigeerd, die ons naar een hotel zou brengen. Het hoe of wat was ons nog niet duidelijk, maar na een volle dag en nacht zonder slaap hadden we niet veel zin om ons hier op te storten. Onderweg zagen we wel wat gevolgen van de aardbeving zoals een verzakte brug (waar we wel vrolijk overheen reden met de bus) en wat kleinere schade aan gebouwen. We kwamen na een uur rijden bij ´Rent-a-Home´ aan, waar we een appartementje kregen toegewezen. De man die ons bracht was niet van LAN en had dus ook geen info. We besloten maar snel te eten en te slapen zodat we de volgende dag fris achter meer informatie aan konden gaan.

De volgende dag bleek er op de LAN website informatie te staan over ingeplande vluchten. Onze vlucht stond er niet bij, maar het was een goed teken dat er weer vluchten vertrokken vanaf Santiago. De hele dag geprobeerd LAN nummers in zowel Chili als Engeland (Europees hoofdkantoor) te bellen maar kregen geen verbinding. Toen zijn we de stad ingegaan om er maar het beste van te maken (Santiago is overigens een hele mooie, leuke stad). We zagen in de Lonely Planet dat er een LAN kantoor in het centrum moest zijn. Daar zijn we toen naartoe gegaan en meteen beloten niet in de aanwezige rij van een paar honderd mensen te gaan staan. Dichterbij het hotel was ook een vestiging van LAN dus besloten om daar de volgende dag vroeg naartoe te gaan.

Omdat er maar 2 nachten voor ons geboekt (en betaald) waren, en de accommodatie veel te duur voor ons was, gingen we op zoek naar een ander hotel. Maar eerst gingen we ´s ochtends in de rij voor het LAN kantoor staan. Meer mensen waren op dit idee gekomen, dus dat was nog 1,5 uur wachten... Maar toen kregen we wel iemand te spreken die in het systeem zag dat er op 10 maart een vlucht naar Bolivia zou gaan waar wij op ingepland stonden. We moesten het nog wel 24 uur vantevoren bevestigen. Het zou dus nog een week duren voordat we weg konden, maar in ieder geval wisten we nu waar we aan toe waren. Die middag in ons nieuwe hotel Residence Londres (klinkt ook al mooier dan het is) een planning gemaakt en besloten 3 dagen naar Valparaiso te gaan, wat hier 2 uur rijden vandaag ligt. Het is een plaats aan de kust, ook wel de culturele hoofdstad van Chili genoemd. We zijn dan weer ruim op tijd terug in Santiago voor onze vlucht.

Vandaag nog verder Santiago verkend, naar het Museo Chileno de Arte Precolombino, een hotdog Completo (heel veel saus en tomatensalsa) gegeten en bustickets gekocht voor Valparaiso.

Ons avontuur in Zuid-Amerika is officieel begonnen, en hoe!