De eerste hele dag in Queenstown hebben we besteed aan boodschappen doen, in de Queenstown gardens rondgelopen (waar je verrassend snel doorheen bent), het centrum verkennen en internetten. 's Middags zaten we met een biertje wat te lezen op de camping, toen we de familie Bunnik tegenkwamen! (ouders van Suzanne, vriendin van Yvonne). We wisten wel dat zij zich ook in Nieuw-Zeeland bevonden en dat zij ongeveer 2 dagen later uit Auckland waren vertrokken met de camper. Maar ja, in zo'n groot land, met honderden campings... Het is toch wel redelijk toevallig te noemen dat we ze zagen. Heel erg leuk om weer bekenden te zien uit Nederland na 6 maanden vreemden om ons heen. Gelijk elkaars camper bekeken (ja, die van hun is wat groter en moderner) en toen werden we uitgenodigd voor een drankje. Wat foto's gemaakt die gelijk naar Nederland werden verstuurd.

's Avonds werden we uitgenodigd om een hapje in de stad te gaan eten. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Queenstown is een stadje vol restaurantjes en bars, dus keuze genoeg. Heerlijk gegeten bij een tentje met uitzicht op het meer. Veel verhalen uitgewisseld en een hele gezellige avond gehad.

De volgende dag vertrokken we vroeg richting Milford Sound. Dat was nog aardig wat uurtjes rijden, en onderweg zijn genoeg mogelijkheden om te stoppen en wandelingen te maken, dus we hadden onze tijd wel nodig. Vanaf Te Anau werd het heel winderig maar het landschap werd steeds mooier. De hemel was blauw en we hadden wat zon, dus wij waren tevreden. Op driekwart van de weg, voordat je de Homer tunnel ingaat, kom je helemaal bovenaan een berg en daar lag gewoon nog ijs naast de weg, zo koud was het. De tunnel had maar een baan en was pikkedonker, dat was wel scary. Milford Sound fjord die heel ver landinwaarts gaat, en de enige in het Fiordland NP waar je met de auto kan komen. Het plaatsje Milford bestaat alleen uit een ferry-terminal, een airstrip en 2 lodges. We gingen gelijk naar de ferry-terminal om een 2 uur durende boottocht te boeken voor de volgende dag. In Milford regent het 200 dagen per jaar dus we hoopten dat we mazzel zouden hebben de volgende dag. De rest van de dag op onze camping, Milford Sound Lodge, doorgebracht. Om geld te besparen hadden we een non-power site geboekt, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. Er is toch echt iets mis met de accu want alweer deed de koelkast het niet, en al vrij snel ook het licht niet. Dat terwijl je toch zeker 2 a 3 dagen zonder stroomtoevoer moet kunnen. Helaas waren de power-sites inmiddels volgeboekt, dus zaten we 's avonds gezellig bij wat kaarslicht muziek te luisteren.

De volgende dag meteen naar een andere plek op de camping gereden waar we wel weer stroom hadden. Het regende behoorlijk die ochtend dus we konden niet veel meer doen dan ons voorbereiden op Zuid-Amerika met de Lonely Planet en ontspannen. Voor de boottocht moesten we om 15.45 uur aanwezig zijn. Een uurtje van tevoren was de regen al veel minder en gingen we lopen richting Ferry. Onderweg nog wat prachtige uitzichten op Mitre Peak gehad. Onze ferry heette de 'Sinbad' en was van november 2009, gloednieuw dus. Hij maakte bijna geen geluid met het varen en had hele comfortable stoelen. Omdat we niet op een piektijd geboekt hadden (wanneer de busladingen arriveren) hadden we alle ruimte. De cruise ging vanaf de terminal helemaal naar de monding van de zee. We hebben zeehonden gezien, een enkele pinguin, en we zijn vlakbij een paar watervallen gekomen. Als je op het voordek stond werd je kletsnat. Gedurende de cruise werden we bijgepraat over de omgeving en de dieren door een nature-guide. Het was nog steeds niet helemaal droog maar toch zeer indrukwekkend. Enorme steil-aflopende rotswanden om ons heen, overhangende pieken en mooie kleuren in de rotsen., soms zelfs groen van de koper die erin zat.

De volgende dag reden we naar Wanaka. Ons plan was om naar Mount Cook te gaan, maar die reis moesten we in tweeen opsplitsen. Wanaka is een grappig plaatsje aan een prachtig meer. De rit erheen was al even spectaculair als de vorige keer (exact die rit hebben we gedeeltelijk eerder van Queenstown naar Milford Sound gemaakt). We stonden op een enorme camping met uitzicht op het meer. De rest van de dag hebben we langs het meer gelopen en het plaatsje verkend.

De volgende dag stond een vrij korte rit naar Mount Cook Village op het programma. Zoals we inmiddels wel gewend zijn was ook dit weer een fantastisch mooie rit. Zeker de laatste 50 kilometer vanaf de hoofdsnelweg, langs Lake Pukaki naar Mount Cook Village zijn fenomenaal. Onderweg dus een aantal keer gestopt voor foto's. Aangekomen bij het dorp eerst maar naar het bezoekerscentrum gegaan om te kijken we we konden gaan doen. Vrij snel besloten om de Red Tarns Track van 2 uur te lopen en daarna pas naar de camping te gaan. Deze wandeling bleek eigenlijk maar uit een lange steile klim en afdaling te bestaan. Dat betekende dat we bijna een uur lang een steile trap op moesten lopen op weg naar de Red Tarns, wat overigens vijvers met rood zeewier op een plateau halverwege Mount Sebastopol zijn. Onderweg gelukkig nog wel een paar uitzichten gezien, maar het was vooral een mentale strijd om boven te komen want we wisten niet precies hoe lang de klim zou duren en na elke bocht hoopten we tevergeefs dat het einde in zicht kwam. Eindelijk na bijna een uur lopen kwamen we boven aan en konden we van het prachtige uitzicht genieten. Vanaf de top nog een klein stukje doorgelopen naar de Red Tarns zelf, die niet eens zo uitzonderlijk mooi zijn. De uitzichten waren de reis gelukkig wel waard. Inmiddels begon de lucht te betrekken en besloten wen snel terug te lopen naar beneden. De regen bleef aanhouden en dus gingen we, beneden aangekomen, richting onze camping Glentenner Park, 25 kilometer vanaf het dorp Mount Cook gelegen. De rest van de dag ontspannen op de camping.

De dag erna stond een wandeling van 3 uur op het programma.Bij de camping was het weer opgeknapt en de lucht blauw. Yvonne besloot daarom een paardrijtocht van 2 uur te boeken voor die middag. Daarom snel na het ontbijt weer teruggereden naar Mount Cook Village om met onze wandeltocht door de Hooker Valley te starten. Helaas regende het nog een beetje bij de start van de wandeling en benam de mist ons ook het zicht op Mount Cook. Eenmaal onderweg klaarde het aardig op zodat we toch nog van Mount Cook, kratermeren, hangbruggen en andere toppen konden genieten. Echt een hele mooie wandeling. Aan het einde van de wandeling moesten we nog twee beekjes over en wat rotsen beklimmen om het kratermeer te bereiken en Hooker Glacier te kunnen bekijken. Wederom hele mooie plaatjes. Daarna vrij snel weer teruggelopen om op tijd terug te kunnen zijn voor de paardrijtocht van Yvonne. Die tocht startte vlakbij de camping om 14.00 uur en liep naar de heuveltop in de buurt toe. Onderweg en op de top heeft Yvonne van mooie uitzichten kunnen genieten zonder op te hoeven letten waar ze liep, daar was Jimmy het paard voor. Genieten dus. Eenmaal terug snel omgekleed want we moesten nog naar de camping rijden. Het was een rit van iets meer dan 1 uur naar Lake Tekapo. Net als Lake Pukaki is ook Lake Tekapo een prachtig melkachtig blauw meer. Een heel mooi gezicht, zeker met de heuvels op de achtergrond. Onze camping Lake Tekapo Motels & Holiday Park lag vlakbij het meer en had redelijke faciliteiten. Voor het eerst in Nieuw-Zeeland moesten we echter apart betalen voor de douche! Jammer. Die avond wederom ontspannen en van het uitzicht genoten.

De volgende dag, 26 februari, stond alweer onze laatste lange rit op het programma, naar Christchurch. De rit duurde iets meer dan 3 uur en verliep prima. Rond het middaguur kwamen we aan bij onze camping North & South. De rest van de middag hebben we besteed aan het inlevergereed maken van de camper, want de volgende dag om 10.00 uur moesten we die overhandigen. Dus gewassen, schoonmaken, gas bijvullen, etc. Morgen nog even tanken en dan vliegen we naar Auckland. Vanaf Auckland vliegen we een dag later via Santiago naar La Paz waar ons Zuid-Amerika avontuur van start zal gaan...