De volgende dag zetten wij koers richting Wellington. Toen we daar aankwamen hebben wij eerst ingecheckt bij de camping Elsdon in Porirua (nabij Wellington). Daarna hebben we wat boodschappen gedaan, een nieuwe stoel gekocht omdat Tom door de armleuning van de oude heen was gegaan en Yvonne is nog naar de kapper geweest, wat ook wel weer hard nodig was. Voor het eerst werd haar haar met een stijltang bewerkt na het knippen, waardoor het leek alsof ze ontzettend dun haar had. Geen succes dus, maar het knippen was gelukkig prima gelukt.
De eerste hele dag in Wellington hebben wij bijna uitsluitend besteed aan het fantastische museum ‘Te Papa’ (maori voor ‘our place’). Wij dachten hier even rond te kijken voordat we de stad Wellington zouden verkennen, maar we zijn hier van 10.00 uur tot 16.00 uur geweest! Het is dan ook een immens groot, veelzijdig, leuk, interactief museum. Toevallig was er net de dag ervoor een expositie over Anne Frank geopend, waar we ook wat tijd hebben besteed. Het museum heeft niet 1 thema, maar verschillende ruimtes over verschillende onderwerpen. Zo heb je een vrij grote ruimte over de oceaan met al zijn inwoners. Er lager veel fossielen uitgestald maar bijvoorbeeld ook een recent gevangen ‘collosal squid’. Die was zo’n 4,5 meter lang, echt een enorm beest. Nadat er onderzoek op was verricht is hij nu op sterk water uitgestald voor het publiek. Verder waren er nog ruimtes over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland, van de Maori’s tot de komst van de Europeanen, tot de immigranten uit alle uithoeken van de wereld in de 60-er jaren. Heel leuk en interessant. Je kon ook nog een korte film in 3-D bekijken en er waren overal leuke audiovisuele toevoegingen. Dit is een van de mooiste musea die we ooit hebben gezien. Die dag probeerden we ook meerdere malen contact te krijgen met Lily, een meisje die we op de Afrika-reis hebben ontmoet en die in Wellington woont. We hadden al eerder afgesproken om elkaar in Wellington te ontmoeten. We konden alleen maar geen smsjes van haar ontvangen op onze Nederlandse SIM-kaart. Uiteindelijk een poging gewaagd met onze Nieuw-Zeelandse SIM-kaart, die we hier vooral voor noodgevallen hebben, en toen lukte het tegen de avond eindelijk! We spraken voor diezelfde avond af in het centrum van Wellington, in een cafe genaamd ‘The Library’. Het was echt leuk om haar weer na zo’n tijd te zien. Toch weer even een bekend gezicht, al hebben we in totaal maar een week in Afrika samen gereisd. Gezellige avond gehad, waarna we rond 22.15 uur maar weer terug naar de camping gingen, wat nog een half uur rijden was. De volgende dag moesten we namelijk erg vroeg op om ons om 7.00 uur te kunnen melden bij de ferry die ons naar het plaatsje Picton op het Zuidereiland zou brengen.
Vanaf de Bluebridge terminal reden wij de volgende dag het schip Monte Stello op. Het zou een reis van 3 uur en 20 minuten worden dus je kon de camper achterlaten op het benedendek en zelf naar boven gaan, waar een cafe was en een grote tv waar films en documentaires op werden gedraaid. Daar hebben wij ons wel een tijd vermaakt met een hele goede documentaire over een pop-zang groep met leden die allemaal boven de 70 waren. Heel mooi en ontroerend en grappig in beeld gebracht. Eenmaal in Picton aangekomen konden wij vrij snel op weg naar onze eerste bestemming op het zuidereiland: Abel Tasman NP. Dit bleek nog een zeer bochtige weg te zijn door een heuvellandschap, waardoor Yvonne steeds witter begon te zien. Gelukkig hield dit na een uur op en konden we wat meer doorrijden over makkelijkere wegen. Door de TomTom kunnen we wel precies zien wat de verwachte aankomsttijd is, dus dat helpt met het plannen van dit soort reisjes. We kwamen eind van de middag aan in het Abel Tasman NP, waar we op camping ‘the Barn’ gingen staan, helaas deze keer geen power site, waardoor we 2 dagen op onze accu moesten overleven. We gingen gelijk maar even ons verse water bijvullen in de camper en kwamen er toen achter dan er een klein lek zit in de slangaansluiting naar de tank. Helaas kwamen we hier iets te laat achter waardoor er een klein laagje water in de camper stond... Na zo’n hele dag onderweg en supervroeg opstaan is dit niet echt nieuws waar je op zit te wachten. Bovendien leek ook onze koelkast het niet meer te doen. En natuurlijk was het net te laat om Kiwi Campers te bellen voor advies. De spullen uit onze koelkast toen maar in de gezamenlijke koelkast van de camping gezet en de vloer van de camper gedweild. De volgende dag werden we pas om 10.15 uur wakker! Het was dan ook superstil op de camping, normaal worden we wel door allerlei geluiden wakker. Wel lekker geslapen, maar we wilden die dag nog een lange wandeling gaan maken dus daar moesten we redelijk voor haasten. Kiwi Campers gebeld en die gaven ons het adres van een garage in Greymouth, waar we de volgende dag naartoe konden gaan. Die dag een wandeling van 4 uur gemaakt langs de kust, een stuk van de bekende en populaire coast track. Dat was superleuk, mooie uitzichten (zie foto’s), stranden en heerlijk weer, wat wil je nog meer? De rest van de middag en avond niet veel meer gedaan.
De dag erna stonden wij vroeg op om naar Greymouth te rijden. Dat zou zo’n 4 uur duren. Rond 12.30 uur kwamen wij aan bij de garage die Kiwi Campers ons had doorgegeven. We konden er gelijk terecht, er werd even naar gekeken en geconstateerd dat de accu nog goed was, maar een aansluiting stuk was, waardoor de accu niet meer kon opladen. Hierdoor was al vrij snel de koelkast uitgevallen, omdat die de meeste stroom trekt. We moesten hier een uurtje op wachten, maar toen deed alles het weer prima dus wij konden weer op weg. Nog even wat tape meegekregen voor de lekkende slang en het was alsof er nooit iets mis was...