De dag was aangebroken om onze zeiltocht langs de Whitsunday Islands te starten! Maar eerst moesten we nog van Townsville naar Airlie Beach rijden, een rit van zo'n 270 kilometer. Dus, vroeg opgestaan en om 7.00 uur vertrokken omdat we uiterlijk 11.00 uur moesten 'inchecken' bij een kantoor in Airlie Beach. De rit verliep op zich soepel, als je de 'road works' niet meetelt, waar we toch zo'n 4 keer 5 minuten voor moesten wachten. Maar we kwamen uiteindelijk om 10.30 uur aan (wat een prachtige planning!) en konden ons nu uitgebreid gaan verheugen op de zeilcruise. Bij het inchecken de laatste info gehad en gehoord dat we ons om 13.30 uur moesten melden bij Abel Point Marina om de boot 'Habibi' te boarden. Beetje rondgehangen in Airlie, drank gekocht voor op de boot en onze kleding uitgezocht die we mee wilde nemen, petjes gekocht, overnachtingen geboekt in Airlie Beach bij Magnum's voor als we terug kwamen en toen nog geluncht. De tijd ging snel en voor we het wisten zaten wij tussen de 21 andere mensen te wachten op de crew van de Habibi. Onze groep bestond uit een heel aantal Engelsen en Ieren (dat belooft wat qua drankgebruik), daarnaast Zwitsers, Duitsers, Slowaken en wij. Geen andere Nederlanders dus deze keer, verfrissend. De crew van de boot bestond uit 3 man: Dave, Fern en schipper Greg. Zij gaven ons nog wat laatste instructies (bijvoorbeeld dat wij geen schoenen of slippers konden dragen op de boot) en toen was het toch echt tijd om de boot te gaan bekijken. Zo groot was die ook weer niet voor 26 man! We waren benieuwd hoe groot de gedeelde slaapvertrekken zouden zijn. Greg legde ons uit dat we vandaag niet zouden gaan snorkelen, maar een stuk zouden zeilen/varen en dan bij Whitehaven Beach voor anker zouden gaan. Terwijl we de haven achter ons lieten werden we per groepje benedendeks geroepen om de slaapvertrekken in te delen. Wij mochten als eerste en wat bleek: niemand had een double room geboekt (wat ongeveer 60 dollar per persoon duurder was) waardoor die kamers over waren. Aangezien wij een van de weinige stelletjes aan boord waren, mochten wij in de master-bedroom! Ok, op een boot moet je je daar niet te veel van voorstellen maar ons bed was redelijk groot, we hadden een apart zitje en planken om dingen op te leggen en een deur (wat de anderen niet hadden). Lachen! Niet dat Tom in dit bed uitgestrekt kon liggen, maar die illusie hadden we al eerder achter ons gelaten. We hadden in elk geval privacy. Er werd nog verteld dat het benedendeks wel erg warm kon worden, de stalen boot nam de temperatuur van het water (26 graden) aan, en als je wilde mocht je ook boven slapen. De rest van de middag hebben we ons vergaapt aan de prachtige tropische eilandjes en het blauw-groene water. Echt een paradijs. Om een uur of 7 gingen we voor anker en toen was het vrij snel etenstijd. Ons avondmaal bestond uit rundvlees en worstjes van de BBQ en verschillende salades. Lekker! Die avond kregen we een uitgebreide briefing van Greg over wat we gingen doen de komende 1,5 dag en mochten we onszelf voorstellen. Verder niet veel gedaan, vooral gepraat met de anderen. 's Avonds begonnen de Ieren en Engelsen aan hun drinkspelletjes (zucht) en gingen we redelijk op tijd naar bed. De nacht was niet echt prettig: het was veel te warm zodat we de hele nacht door gezweet hebben. Veel wakker geworden door lawaai en de warmte en een chemische benzinedamp waar we hoofdpijn van kregen. We zouden bijna vergeten in wat voor paradijselijke omgeving we ons bevonden. We hebben toch nog zo'n 4 uur geslapen.

Om 6.00 uur werden we gewekt voor het ontbijt (door tweemaal de bel te luiden) dat bestond uit toast met jam, thee en cornflakes. Best lekker. Als eerste die dag stond een bezoek aan Whitehaven Beach op het programma, dat een paar honderd meter naast onze boot lag en waar we met een kleine rubberboot naartoe werden gebracht. We zouden hier ongeveer 2,5 uur kunnen liggen, chillen, zwemmen en wandelen. Dat zwemmen had echter nog wel wat voeten in de aarde vanwege de vele kwallen. Enkele daarvan zijn gevaarlijk waardoor het verplicht is een zogenaamde Stinger-suit aan te trekken voor je het water in gaat. Dat ziet er ronduit belachelijk uit (zie foto), maar is wel zo veilig. Het zand van Whitehaven Beach is spierwit en bestaat voor meer dan 99% uit silica, waardoor het gebruikt kan worden om juwelen schoon te maken en bovendien niet zo heet wordt als ander zand. Eerst hebben we een wandeling van 30 minuten gemaakt naar een prachtig uitzichtpunt (redelijk pijnlijk op blote voeten door het pad waar je op moest lopen). Teruggekomen aan het strand lekker in de zon gelegen en gezwommen. Alhoewel het pas 8.00 uur was is de zon dan al heel erg heet, schaduw opzoeken was dus een must. Om een uur of 9.30 werden we teruggevaren naar de boot en zetten we koers naar de eerste snorkelbaai! Vlak na de lunch kwamen we aan in een hele mooie baai met een strand. Er werd ons verteld dat in de baai enkele hele grote vissen (van wel een meter lang) zwemmen die zich graag aan je laten zien en zelfs geaaid kunnen worden. Direct vanaf de boot konden we het water in en toen werden de vissen met brood naar ons toe gelokt. Het duurde niet lang voordat we omgeven waren door de vissen. Een paar daarvan waren inderdaad heel erg groot en apart. Yvonne heeft de grootste, Elvis, nog geaaid. Prachtig om te zien en mee te maken! Verder kon je over een prachtig koraal snorkelen en ook daar heel veel mooie vissen zien die soms maar enkele centimeters van je masker voorbij kwamen zwemmen. Fantastisch! Na een uurtje snorkelen gingen we weer terug de boot op en opweg naar onze tweede snorkelbaai van de dag. Hier zou het koraal nog mooier moeten zijn. Eenmaal in het water weer heel veel verschillende vissen (wel wat kleinere deze keer) en koraal gezien. Dat blijft toch prachtig om te zien. Na een tijdje samen snorkelen zagen we op een dieper stuk van het koraal ineens twee grote donkere vissen zwemmen, waarvan er 1 wel heel erg veel op een haai leek (2,5 meter, brede platte kop en rugvin met witte punt). Dus wij keken elkaar even aan en begonnen direct weg te zwemmen, dit was iets te dichtbij. We lieten Greg, die in het rubberbootje ronddobberde tussen de snorkelaars door, weten wat we hadden gezien en hij ging voor ons kijken wat het was. Na een tijdje riep hij alleen 'it's just a reef shark'. Die zijn niet super gevaarlijk, dus wij waren wel gerustgesteld. Enkele ogenblikken later hoorden we geschreeuw achter ons van 1 van de Ierse jongens die het noodgebaar met zijn armen maakte. Even dachten we dat hij een grapje maakte, maar hij bleef met zijn armen zwaaien. Greg ging er snel heen en hielp hem aan boord. Door de paniek die hij uitstraalde moest er wel iets ergs gebeurd zijn. Hij bleek te bloeden (geen goed idee met haaien in de buurt), en dus werden wij allemaal dringend gesommeerd in 1 groep direct naar de boot terug te zwemmen. Dat was wel een angstig moment. Zo snel als we konden zwommen we terug naar de boot, waar we ons op het voordek moesten verzamelen. Direct na ons werd de Ierse jongen aan boord geholpen en verzorgd, hij was redelijk in shock. Even later kwam de schipper vertellen dat het een 'shark attack' was geweest (had ook hij nog nooit meegemaakt). De haai die wij hadden gezien had het op de glinsterende onderwatercamera van de jongen voorzien en had in zijn aanval ook zijn hand gebeten. Op de camera zaten beetsporen en zijn hand bloedde. Vrij snel werd gelukkig duidelijk dat het wel meeviel en hij niet naar het ziekenhuis hoefde, de wonden waren vrij oppervlakkig. Uiteraard waren wij allemaal wel geschrokken, het duurde dus zeker een half uur voordat de eerste grappen gemaakt werden. De Ierse jongen kwam weer bij de groep zitten en toen kon iedereen de beten zien (zie foto). Hij was nog wel wat aangeslagen (logisch), maar verheugde zich al op het verhaal dat hij hierover thuis kon ophangen. Het snorkelen voor die dag was natuurlijk voorbij. Dus daarom gingen we op weg naar de plek waar we zouden overnachten. 's Avonds lekker pasta en salades gegeten en een beetje met de anderen gepraat. De Ieren en Engelsen gingen weer drankspelletjes doen. Tom besloot de tweede nacht maar op het dek te slapen, Yvonne had het bed dus voor zichzelf. Voor Tom was de tweede nacht best goed aangezien het niet zo heet was en hij zich lekker kon uitstrekken, Yvonne had nogmaals een warme nacht, maar kon ook wat beter slapen.

De derde en laatste dag van de cruise begon weer om 6.00 uur met ontbijt. Om een uur of 7.00 gingen we voor de laatste keer snorkelen, ditmaal met enige zenuwen vanwege de gebeurtenissen van de dag ervoor. Ook deze maal weer veel mooie vissen en prachtig koraal gezien, alhoewel het water minder helder was. Vanaf ongeveer 8.30 uur was iedereen weer op de boot en zetten we koers richting Airlie Beach. Daar kwamen we om ongeveer 11.00 uur aan. Na het afmeren in de haven liet de schipper weten dat er 's avonds nog een afterparty met gratis pizza was in de Phoenix Bar. Wij haastten ons terug naar Airlie in de hoop dat we onze kamer al in mochten en dus konden douchen en chillen. Zowaar kon dat, dus niet veel later hadden we 3 dagen zout en zweet van ons afgespoeld. Heerlijk! De rest van de middag een beetje aan de plaatselijke lagune gehangen en gezwommen. 's Avonds naar de Phoenix Bar gegaan en een leuke avond met de Duitsers en Slowaken gehad. Maar wel vroeg naar bed want na 2 gebroken nachten waren we erg moe geworden.

Op 20 januari hadden we nog 1 hele dag in Airlie Beach die we geheel hebben besteed aan uitslapen en ontspannen! Ook hebben we bedacht wat we de komende tijd gaan doen. Het plan is om eerst naar Mackay te gaan om in Eungella NP de Platypus te gaan bekijken. Daarna zakken we steeds verder af om op 3 februari in Sydney aan te komen om daar de auto in te leveren en direct naar Auckland te vertrekken. Trouwens, in Nieuw Zeeland hebben we ook eigen vervoer geregeld: een camper! Via Kiwi Campers hebben we met een fikse korting (van een slordige 1.200 NZD) een 2 persoonscamper met een groot bed en een keukentje gereserveerd (zie www.kiwicampers.co.nz en kijk onder Our Vehicles/ 2 Berth). We gaan dus c(r)amperen in Nieuw Zeeland. We hebben er nu al zin in, maar eerst opweg naar Mackay.