Na de rust van Savannakhet was het tijd voor een iets drukker, maar even vriendelijk Pakse. ‘s morgens stonden we samen met Marlous en Armein (de Nederlanders die we tijdens een eerdere busrit ontmoet hadden) op het busstation van Savannakhet. Na een heerlijk stokbroodje ‘la vache qui rit' met sterke Lao koffie konden we instappen. Gelukkig waren we ruim op tijd want een buskaartje kopen voor een rit van 5 uur is geen garantie voor een zitplaats. De bus was ook al niet in allerbeste staat: overal roest en de voorruit was door verschillende sterretjes (waar is Carglass als je ze nodig hebt?) helemaal gebarsten. Maar goed, hij reed prima dus ons hoor je niet klagen. Onderweg stopten we in Savannakhet zelf ongeveer om de 200 meter (centrale busstops zouden handig zijn) om nog meer mensen te laten instappen, de plastic stoeltjes werden tevoorschijn getoverd voor het middenpad. Heerlijk knus. De tassen en koffers gingen op het dak, net als de stapels dozen met eieren (ja, echt!), ze hebben hier wel vertrouwen in de wegen. Prima rit gehad en na 5 uur in Pakse aangekomen. Daar stonden uiteraard weer tuk-tuks te wachten, die toch wel erg veel vroegen voor een ritje van (zoals het er op de kaart uitzag) 2 kilometer. Die sloegen we dus maar even over, andere mensen waren te vermoeid om te onderhandelen dus die gaven toe. De eerstvolgende tuk-tuk aangehouden en we konden met z'n 4-en voor een fractie van de eerdere prijs naar het hostel gebracht worden. Nadat we uitbebreid ingecheckt hadden, kwam opeens de eerste tuktuk met medereizigers aan. Die had dus een flinke omweg gemaakt om ze te doen laten geloven dat het hostel erg ver was...

Het hostel in Pakse was leuk, de kamers erg eenvoudig en de douches op de gang, maar alles wel schoon en gezellig opgezet. In het matras was geen deuk te krijgen, maar wat wil je voor 5 euro per nacht. Die middag zijn we gelijk gaan informeren over trekkings naar het Bolaven Plateau, verschillende aanbieders hadden verschillende soorten tours. We wilden graag wat uurtjes lopen in plaats van alleen maar auto-in-auto-uit dus kwamen we uit bij de tour die Green Discovery bood.

De volgende dag vroeg op om met de tuk-tuk richting Bolaven Plateau te gaan. Onderweg gestopt bij een koffie-en thee plantage en uitleg gekregen over de werkwijze. Uiteraard wat koffie en thee gekocht (ruikt heerlijk!) bij de vriendelijke Vietnamese eigenaren. Toen was het tijd om een flinke wandeling te maken door de meest prachtige landschappen (zie foto's). Door de rivier lopen om aan de overkant te komen terwijl je een meter van de waterval af stond, berg-op-berg-af en natuurlijk over het plateau wat vlakkere stukken. Heel gaaf! Onze gids had een heerlijke Lao lunch voor ons gekocht bij een lokale markt en dat konden we met uitzicht op een waterval opeten. Om een uurtje of 17.00 waren we weer terug en moest onze gids zich haasten om een schoolexamen te maken. Hij had onderweg vanuit de tuk-tuk al zijn leraar gebeld dat hij wat later zou zijn (hij had de hele wandeling trouwens in pantalon en overhemd gedaan). Druk leventje! Wij konden het vuil van ons af douchen en met een koud biertje (ja, sinds Beer Lao drinkt Yvonne ook af en toe bier!) uitpuffen. ‘s Avonds heerlijk Indiaas gegeten. De ochtend erna was het tijd om afscheid te nemen van Marlous en Armein, zij gaan in 4 weken de rest van Laos verkennen, voordat ze naar China gaan (of Australie, dat was nog niet zeker). De laatste dag Pakse was voor ons rustig: beetje internetten, kaarten schrijven en versturen, rondlopen in de stad en lezen. Heerlijk om dit soort dagen tussendoor te hebben.

Toen was het alweer tijd om Laos voor de tweede keer te verlaten en naar Siem Reap, Cambodja te vliegen! Helaas had ons vliegtuig een uur vertraging en bij het vliegveld van Siem Reap aangekomen was onze beloofde pick-up van het guesthouse nergens te bekennen. Dan maar achterop de scooter (met de backpack tussen het stuur en de bestuurder), een vrij kort ritje richting guesthouse. Leuke kamer met airco en een heerlijk matras. Bij aankomst kregen we een bananenshake en uitgebreide excuses over de gemiste pick-up, erg vriendelijk. In Siem Reap wordt je weer wat meer aangesproken (toegeschreeuwd) door tuk-tuk drivers, het is hier duidelijk erg toeristisch. Duizenden toeristen komen hier voor die ene mega-attractie: de tempels van Angkor. Overal worden boekjes met info verkocht. Ook over de Lonely Planet van Nieuw-Zeeland hoefden we ons geen zorgen meer te maken: op elke hoek van de straat verkopen ze hier kopieën van Lonely Planets, de ene kopie beduidend beter dan de andere. Uiteindelijk één voor 6 dollar bemachtigd, die tot nu toe nog niet uit elkaar gevallen is. Even verder lopen en je komt in het centrum: met een straat die ‘bar-street' heet, weet je wel waar je aan toe bent. Een straat verder waren leuke restaurantjes, iedereen adverteert met ‘real Khmer-food' maar op alle menu's zijn ook westerse gerechten te vinden. Aan de ene kant zonde, aan de andere kant zeer begrijpelijk, gezien het soort toerist wat hier naartoe komt: alle soorten en maten (bierbuik). Yvonne geniet nog even van de heerlijke fruitshakes en garnalengerechten die in Azie zeer betaalbaar zijn, terwijl Tom de lokale biertjes probeert en veel fried rice en noodle-gerechten eet. In Australie, waar we over twee weken al zijn (!), zullen de prijzen ons flink gaan tegenvallen dus we genieten zolang het kan.

Op de eerste hele dag in Siem Reap (spreek je uit als sijam rep) was het dan eindelijk zover om (weer) een droom van ons te laten uitkomen: Angkor. Ons hostel is deelnemer aan het White Bicycle project, dus als je daar een fiets huurt dan gaat een deel van de opbrengst naar een goed doel op het gebied van weeskinderen. Je ziet hier sowieso veel ‘goede doelen' met weeskinderen, zoals een traditionele Khmer dans- en muziekshow van weeskinderen onder begeleiding van gezang door gehandicapten. Hebben we niet bekeken... Maar goed, we hebben vanwege het goede doel twee fietsen voor een dag gehuurd om op die manier het Angkor Archeological Park, waarin alle tempels bij Siem Reap zijn ondergebracht, te kunnen bekijken. De afstanden zijn hier vrij groot dus hebben we ons de eerste dag beperkt tot de relatief nabijgelegen tempels van Angkor Wat en de tempels binnen Angkor Thom. Deze liggen desondanks circa 10 kilometer van ons hostel af, maar tussen de tempels kan je wel gewoon lopen. Om de andere tempels te bekijken is gemotoriseerd vervoer wel handig, want die zijn 20 tot 40 kilometer verwijderd van Siem Reap.

Zoals gezegd gingen we eerst op de fiets, om 8.00 uur vertrokken we naar Angkor Wat. Onderweg een ticket voor 3 dagen (a 40 US Dollar) gekocht en om een uur of 9.00 kwamen we dan echt aan bij Angkor Wat. Prachtig! Vanwege het tijdstip was het wel een beetje druk, zeker bij de ingang en de parade naar de Wat zelf (zie foto's). Angkor Wat is, zeker in vergelijking met sommige andere tempels, goed bewaard gebleven. Zowel binnen in de Wat als in de toegangspoort zijn uitzondelijk mooie en knap gemaakte steenbewerkingen van veldslagen, goden en dansen te zien (zie foto). Helaas wordt de facade van Angkor Wat gerestaureerd, waardoor de foto's niet heel erg mooi geworden zijn, maar het blijft natuurlijk fantastisch om het allemaal met eigen ogen te kunnen bekijken. Het terrein waar de Wat op ligt is enkele honderden meters breed en lang en bijna helemaal leeg. Daar hebben vroeger allemaal houten bijgebouwen gestaan, maar die zijn verloren gegaan. Al met al een indrukwekkende ervaring die, ondanks onze hoge verwachtingen, zeer de moeite waard is.

Na Angkor Wat fietsten we door naar een andere tempel uit een eerdere periode, Phnom Bakheng, om het verschil in stijl te kunnen zien. Het is overduidelijk een oudere (omstreeks 900 AD) tempel gemaakt van blokken vulkanisch gesteente. Vervolgens gingen we door naar Angkor Thom, een grote oude ‘stad' vol tempels op fietsafstand van Angkor Wat. De brug die naar de Victory Gate van Angkor Thom leidt is al prachtig en bestaat uit een lange rij demomen die aan een touw trekken (het zogenaamde Milk Churning), een scene uit een religieus verhaal. Na de lunch gingen we door naar het hoogtepunt van de dag, zoals achteraf bleek: de Bayon tempel. Dit is een tempel vol met hoge torens waarop aan vier kanten gebeeldhouwde gezichten te zien zijn (zie foto). Je krijgt meteen het gevoel van echte oudheid en kan aan de staat van de tempel en de verkleuringen in de stenen zien dat Bayon eeuwenlang midden in de jungle gestaan heeft en in die tijd overwoekerd is geraakt. De tempel is nu wel redelijk opgeruimd en wordt ook deels gerestaureerd, maar er blijft een authentiek 'Angkor' gevoel vanuit gaan. Werkelijk onvoorstelbaar mooi en speciaal! We hebben zeker een uur rondgedwaald in deze vrij grote tempel. Gelukkig was het ook niet zo druk en hebben we dus een hele hoop mooie foto's kunnen maken. De rest van de middag hebben we nog de tempels van Baphon en de Royal Palace bekeken, maar die waren allemaal in vrij slechte staat en veel minder mooi en mysterieus dan Bayon. Helaas moesten we na zo'n lange dag weer helemaal terug fietsen, maar het was zeker de moeite waard.

Voor de volgende dag hadden we een TukTuk geregeld om ons langs een aantal tempels te rijden, met name de verder gelegen tempels. Om 7.30 uur vertrokken we om de mensenmassa voor te zijn opweg naar een nieuw hoogtepunt: Ta Prohm. Dat is een tempel die grotendeels overwoekerd is door bomen. Direct toen we daar aankwamen zagen we al een deel van de tempel die als steunpilaar voor een enorme boom diende, waarvan de dikke wortels aan beide kanten van het tempelgebouw de muur in gegroeid waren (zie foto). Echt geweldig! Ook Ta Prohm is een tempel die in slechte staat is, maar met name door de enorme bomen die in en op de tempel gegroeid zijn heeft het een speciale sfeer en voldoet aan het beeld dat wij vantevoren van Angkor hadden. Al met al hebben we een stuk of 7 bomen gezien in Ta Prohm die in meerder of mindere mate met de tempel vergroeid waren. Na dit hoogtepunt gingen we door naar een nabijgelegen tempel: Banteay Kdei. Ook deze tempel was best wel vervallen, maar combineerde verschillende elementen van andere tempels die het speciaal maakte. Zo zijn ook in Banteay Kdei gezichten uitgehouwen, is een boom met de tempel vergroeid en zijn er grote torens met zeer fijn beelhouwwerk te vinden. Al met al een mooie tempel. De derde tempel, Banteay Srei, was het meest verafgelegen, ongeveer 40 kilometer vanaf Siem Reap, maar helaas ook bijna de meest toeristische. Er was genoeg ruimte in de buurt van de tempel om een grote parkeerplaats (inclusief grote aantallen tourbussen), een bezoekerscentrum en uitzichtpunten te maken. Dit betekende helaas ook een groot aantal toeristen en dus foto's met andere mensen erop. Gelukkig was Banteay Srei zelf wel erg mooi en de rit erheen was ook door een mooi landelijk gebied. Dat is wel wat anders dan de toeristische ellende van Siem Reap. De laatste tempel van de dag was Preah Khan. Dat bleek een zeer grote tempel te zijn met een bibliotheek, zwembaden en gangen van een paar honderd meter lang. Ook hier weer veel vervallen muren en verkleurd steen en het echte Angkor gevoel. Een mooie tempel die zeker de moeite waard is.

Op de derde en laatste hele dag in Siem Reap hebben we voornamelijk gechilled. Eerst op zoek gegaan naar een zwembad. Dat bleek nog lastig te vinden te zijn omdat deze geen uithangbord of zoiets bleek te hebben. Na veel zoeken (en zweten vanwege de hitte) liepen we op goed geluk ergens een hek door en kwamen we prompt bij het zwembad uit. Lekker gezwommen. Aan het einde van de dag nog een laatste keer naar Angkor gegaan voor een zonsondergang op de tempel van Pre Rup (zie foto). Vanaf daar kan je zelfs in de verte Angkor Wat zien liggen. Heel erg mooi en speciaal om de zon onder te zien gaan vanaf een eeuwenoude tempel midden in de bossen. Zelfs de andere toeristen op de tempel konden dat niet bederven. Al met al is Angkor zeer de moeite waard gebleken en heeft meer dan aan onze verwachtingen voldaan!

Vandaag de laatste dag in Siem Reap, een beetje rustig aan gedaan. We wilden nog naar het Angkor National Museum, maar de toegang daarvanis 12 USD per persoon en dat past niet in ons budget. Dus dan maar een beetje lezen en internetten. Vanavond om 20.00 uur vertrekt onze nachtbus, die ons in 11 uur tijd direct naar Sihanoukville in zuidwest Cambodja brengt. Daar is het weer tijd voor mooie stranden en veel zonneschijn...