Na onze laatste dag in Chiang Mai die we besteed hebben aan een bezoek aan een zeer treurige mall en ‘s middags een heerlijke Thaise massage en een voetbehandeling, was het tijd om de nachtbus richting Laos te nemen. Om 20.00 uur vertrok de bus vanaf Arcade busstation, waar we met de TukTuk heengingen, om na een vrij soepele rit om 7.30 uur aan te komen in Udon Thani, in de buurt van de grens. Daar stond de volgende bus al klaar om ons naar Nong Khai te brengen, heel dicht bij de grens met Laos. Daar aangekomen, om 9.00 uur, weer met een TukTuk naar de feitelijke grens van Thailand, aan het begin van de Friendship Bridge. Het uitchecken uit Thailand ging erg snel en toen stapten we in een gereedstaande minibus die ons over de brug naar de Laos grens bracht. Daar een visum aangevraagd (en wonderwel gekregen) en vervolgens met weer een TukTuk naar het hotel in Vientiane, de hoofdstad van Laos, gebracht. Kortom, we hebben aardig wat verschillende soorten vervoer gebruikt op onze reis naar Vientiane.
Het hotel blijkt bij aankomst alleraardigst te zijn en de kamer is vrij groot, alhoewel alles wel een beetje oud en versleten is. De mensen in het hotel waren onvriendelijk of verlegen, maar in elk geval stil. De eerste middag hebben we gelijk de money belts in de kluis van het hotel achtergelaten. Alhoewel we de receptionist onze spullen niet in een kluis zagen leggen, gingen we er vanuit dat het wel goed zou komen. De volgende dag, echter, hadden we wat uit de kluis nodig en toen vroegen we of we de spullen terug konden krijgen. Daarop trok de receptionist de eerste de beste onafgesloten lade open en daarin lag de envelop met onze money belts bovenop! Geen kluis dus, dan maar zelf opbergen...
Vientiane bleek een rustige en kleine (ca. 200.000 inwoners), maar erg leuke stad te zijn. De Franse invloeden zijn nog overal merkbaar aan de straatnamen, de gebouwen en uiteraard aan het eten. Ze hebben er de beste knapperige baguettes die we sinds lange tijd hebben gegeten. De twee hele dagen die we hadden in Vientiane hebben we besteed aan het bekijken van een paar Wats en het Nationaal Historisch Museum. In het museum wordt pas goed duidelijk dat Laos een onderontwikkeld land is met erg weinig geld en bovendien een communistische regering. Het gebouw zelf is in zeer slechte staat en doet je meer denken aan een ziekenhuis in de Sovjetunie dan aan een nationaal museum en de dingen die ze uitstallen zijn evenzeer treurig, om maar niet te spreken over de wijze waarop ze uitgestald worden. Menig basisschool handarbeidproject is er aan te pas gekomen om dat mogelijk te maken. De informatie kaartjes bij de museumstukken zijn soms ronduit hilarisch, met name in het gedeelte van het museum dat gewijd is aan de onafhankelijkheidsstrijd van Laos tegen de Amerikanen en haar bondgenoten (of andere tegenstanders van het regime). De laatste worden telkens als ‘Imperialists and their puppets' afgeschilderd. Al met al is Vientiane een prettige stad met echte brede stoepen (die ze in Thailand niet hebben), maar soms ook diepe gaten in de weg die 's avonds bijna niet te zien zijn, oppassen dus. De laatste dag in Vientiane wag bijzonder warm, ca. 35c, en dus een mooie gelegenheid om te zwemmen. Na wat zoeken kwamen we per toeval het zwembad van de nationale zwembond van Laos tegen. Dat was een 25 meter bad waar je voor 10.000 Kip (80 eurocent) kon zwemmen. Heerlijk. Het leven is Laos is wel wat duurder dan we eerder dachten, in vergelijking met Thailand zeker. Zo hebben we de laatste dag in Chiang Mai voor een record laag bedrag kunnen eten, namelijk elk 3 gangen voor in totaal 86 Baht (euro 1,72). In Laos kan je dat vergeten, je kan daar niet terecht voor onder de 3 euro. Een tegenvallertje...
Na 3 dagen Vientiane was het alweer tijd door te gaan naar Luang Prabang, wat ongeveer 380 kilometer noordelijker ligt. We hadden een VIP bus geboekt, maar die bleek in de realiteit niet heel erg ruim te zijn. Gelukkig duurde de reis maar 9 uur. De route zelf was heel erg mooi met bijna de hele reis alleen maar groene heuvels en valleien, vandaar dat de bus niet zo hard konden rijden. Het aantal bochten in de weg was echter ook schrikbarend hoog, die chauffeur moet wel stalen armspieren hebben om 9 uur alleen maar bochten te nemen met de bus. Respect.
Luang Prabang bleek een toeristischer bestemming te zijn dan Vientiane. Vooral na de tsunami schijnen veel toeristen die normaal naar Thailand zouden zijn gegaan naar dit gebied te zijn getrokken. Gelukkig is het niet zo erg als andere plekken waar we geweest zijn, het is hier nog wel gezellig. Het hotel dat we hebben geboekt is mooi en knus ingericht, de kamer is zeer netjes, modern en mooi afgewerkt. Het oude centrum van Luang Prabang is in zijn geheel een UNESCO World Heritage Site, dus dat beloofd veel goeds. We zijn van plan de stad te bekijken, naar de watervallen even buiten de stad te gaan en ook nog wat grotten te bekijken. We zijn benieuwd...
Om de rest van onze tijd in Azie op een efficiente manier in te delen hebben we een kleine planning gemaakt van wanneer we waar willen zijn. We kwamen toen al snel tot de conclusie dat het veel tijd zou beparen om wat meer te vliegen, in plaats van die ellenlange busritten van meer dan 12 uur. Daarom hebben we inmiddels een vlucht van Luang Prabang naar Hanoi, van Hanoi naar Da Nang en van Pakse (in Laos) naar Siem Reap (Cambodja) geboekt. In vergelijking met de bustickets zijn de prijzen niet heel erg slecht, en bovendien kopen we er veel tijd voor waardoor we alles kunnen zien wat we willen zien. Al met al genoeg reden voor ons. Ook hebben we alvast een hotel in Ho Chi Minh City voor de kerstdagen geboekt, je weet nooit hoe druk het dan is.
Reacties op de site zijn meer dan welkom en worden gewaardeerd, dus ga daar vooral mee door.