Wow, we zijn een weekje onderweg met de Nomadtour en we hebben al zoveel beleefd dat het moeilijk is om alles terug te halen. Laten we beginnen te zeggen dat we het onwijs naar ons zin hebben!

Woensdag 2 september stonden wij ijverig om 7.45 uur klaar bij het Nomad gebouw in Kaapstad. Beetje onwennig zo met al die mensen, wie zou er met de camping tour meegaan en wie met de accomodated? Algauw bleek dat we puur op leeftijd af konden gaan, de gemiddelde leeftijd van de camping tour ligt rond de 30 terwijl de 'luxere' versie meer oudere mensen aanspreekt. Als echte bikkels hebben wij natuurlijk voor de camping versie gekozen, omdat wij nou eenmaal genieten van met een pleerol over de camping lopen als het net geregend heeft! In het kantoor nog even onze paspoorten laten zien en nog wat geld overhandigd (de zogenaamde kitty voor entreein natuurparken etc) en toen werden wij voorgesteld aan Marvin! Dat was een indrukwekkende ontmoeting, een levensgrote truck met plaats voor 24 mensen, 1 chauffeur en 1 guide, 13 tenten, 24 matten, een kookstel en niet te vergeten 24 backpacks en 24 kleinere rugzakken. Alle trucks hebben een naam hier en onze is vernoemd naar Marvin Gaye. We behandelen hem dan ook echt als een persoon en bedanken hem elke avond voor de goede service van die dag, echt grappig! Onze chauffeur heet O'Brian enkomt uit Zambia.Onze guide, Jabo uit Zimbabwe, is erg grappig en hij wist het ijs wel snel te breken. Er was gelijk een leuk, zij het wat onwennig, contact met de medepassagiers. We telden zowaar 10 duitsers (!), 2(duitssprekende) zwitsers, 3 zweden, 2 andere nederlanders, 2 zuid-koreanen, en 3 amerikanen. En wij maar denken dat we een tour geboekt hadden zonder duitse vertaler, WRONG! We krijgen de verhaaltjes nu dus 2 keer te horen, omdat 1 duitse vrouw geen engels spreekt! (waarom boek je een internationale tour zou je zeggen). Maar het maakt allemaal niks uit want de groep is onwijs gezellig en iedereen (behalve die vrouw) spreekt ook prima engels. Bovendien zijn we onderweg de Djoser-tour tegengekomen met alleen maar Nederlanders en kwamen er al snel achter dat wij het veel leuker vinden om met mensen uit andere landen te praten. Dan heb je het zowaar echt nog leuke (verfrissende)gesprekken en de verschillen tussen de landen zijn vaak hilarisch. Of misschien juist de overeenkomsten, sommigewoorden blijken hele rare dingen te betekenen in andere landen.

Afijn, eenmaal onderweg zijn we nog gestopt bij een supermarkt om wat laatste inkopen te doen, hebben we helaas geen tableview gehad (te bewolkt) maar hey, been there done that! We zijn doorgereden naar de Cederberg region en verbleven de eerste nacht in Gekko Backpackers, alwaar we een instructie kregen betreffende het opzetten van de tent. Dat blijkt zo eenvoudig dat die in 5 minuten staat! Gelukkig maar, aangezien we hem bijna elke dag moeten opbouwen en afbreken. Vanaf Gekko Backpackers deden wij onze eerste 2,5 uur durende hike, waarbij we uitleg kregen van Skoki, die opgegroeid is in de regio. Hij liet ons allerlei kleine dieren zien, van schorpioenen tot slangetjes en kevers. Echt een grappig mannetje, hij vertelde met heel veel liefde over alle dieren, planten en bushpaintings. 's Avonds bij het kampvuur, na een heerlijke maaltijd (we eten hier beter dan thuis!) verorberd te hebben stelde iedereen zichzelf voor. De eerst nacht in de tent was koud maar wel ok.

Op dag 2 stonden we om 6.00 uur op (door een melodieus 'WAKIE WAKIE' door Jabo, gevolgd door 'if you snooze you lose').Tja, daar gaat je ochtendhumeur, dan is wakker worden opeens heel grappig. Dag 2 stond volledig in het teken van de reis (ongeveer 10 uur)naar de grens met Namibie. Onderweg nog gestopt in Springbok, en grappig plaatsje maar met heel opdringerige bedelaars. We voelden ons niet geheel op ons gemak daar. Camping Fiddlers Creek bleek prachtig, met heerlijke douches en een mooi uitzicht. Het echte bushcamping is duidelijk nog niet begonnen! Opnieuw heerlijk gegeten, onze guide is in zijn vorige leven kok geweest denk ik. HIj zegt dat hij elke dag zijn moeder smst om te vragen wat hij voor ons moet koken. Maar voor 26 mensen koken op 2 pitten en soms een barbeque en dan alles tegelijk warm kunnen serveren is gewoon knap. 's Morgens eten we trouwens gewoon brood en muesli met koffie en 's middags een (pasta)salade met brood. Je hoort ons niet klagen, wij hadden ons ingesteld op basic maar dat blijkt ongegrond.

Dag 3 begon met een lange kanotocht over de Orange River, lekkere ochtendgymnastiek met prachtige uitzichten. Soms voel je jezelf gephotoshopt in de omgeving, het dringt nog niet altijd goed door dat we hier echt zijn. Na de lunck vertrokken we richting Fish River Canyon waar we een prachtige zonsondergang mochten aanschouwen. De camping aldaar was minder gefaciliteerd dan voorgaande camping, alleen koud water en geen licht. We kwamen aan in het donker en we hadden veel behoefte aan een douche, dus maar een beetje gekloot met een zaklamp. All part of the adventure, zoals Jabo zegt, of: ' TIA (this is Afrika). En zo is het.